Andrieta Wentzel

Die titel van Wentzel se M.A.-verhandeling was The Four Cycles of Heracles: Towards the Visual Articulation of Myth as a Psychological Process, waarin sy die vier siklusse van Hercules bestudeer het ter verkenning van die visuele uitbeelding van mites as ’n sielkundige proses. Hiervoor het sy Jung se gedagte van individuasie ondersoek en in haar uitstallingswerk vir haar finale eksamen, getiteld Aspects of the Dark Other, die twaalf take van Hercules probeer vertolk.

Die twaalf totempale verbeeld nie letterlik die verhaal van Hercules se twaalf take nie, maar poog om ‘n gevoel te skep waarin die Aspects of the Dark Other gedurende die reis na psigiese volwassenheid getrotseer word. Die installasie is ‘n voorstelling van die reis na die innerlike self, deur die assimilasie van die argetipes: skadu, die anima en die wyse ou man.

Aanvanklik was die installasie van die twaalf nieshout-totempale in ’n middelpuntsoekende spiraal gerangskik – op die kern gefokus en gerig. Die eerste twee totems val in die eerste siklus van die held se take en in die eerste fase van individuering, wat daarop toegespits is om die skadukant te erken en te integreer.

Die derde tot negende totem val in die tweede fase – die spanning tussen die twee pole, wat gewoonlik halfpad deur die lewe voorkom. Die doel van die tweede siklus is om die negatiewe aspekte van die skadukant van die argetipes te aanvaar ten einde ook hul positiewe kreatiewe kenmerke te onthul.

Totem tien en elf handel oor die derde siklus, om die betekenis agter die pare teenoorgesteldes te bepaal. Gedurende die twaalfde taak moes Hercules sy derde doop van die aarde/onderwêreld oorleef.